از من و تو روی ساحل تنها یک رد پا مونده رفتی اما رنگ چشمات تو نگاه دریا مونده ... از من و تو توی جنگل بین شاه بلوط های پیر هنوزم عکس دو تا قلب رو تن درختا مونده از تو تنها یادی مونده پشت این پنجره ی سرد یاد اون چشمای نازت که منو دیوونه میکرد ... یاد اون ساعت سنگی لحظه ی وداع آخر که بهت با گریه گفتم یه روزی دوباره برگرد ... شب ویرونی آینه شب سوختن ستاره شبی که با خنده گفتی دیگه فایده ای نداره حالا من موندم و یاد عشقی که شکست و فرسود یاد آغوشی که یک روز تکیه گاه بغض من بود هنوزم وقتی غروبا دریا رنگ غم میگیره وقتی تو دستای صخره موجی آسوده میمیره من به یاد تو میوفتم نازنین رفته از دست ولی افسوس دیگه انگار واسه گریه خیلی دیره